BMW was ooit het merk van die zes cilinder turbines, maar dat heilige huis is omvergereden. In Beieren houden ze het nu bij vier pitten in bijvoorbeeld de 328i GT, en de motorinhoud is tevens gereduceerd. Toch heb je veel meer auto.
Op de parkeerplaats van de Albert Heijn beweert het navigatiesysteem van mijn test-BMW, dat we hier rustig 100 km/u mogen. Zelfs een BMW-rijder begrijpt dat dit iets te ruig is. Maar dat die B in BMW stiekem staat voor Bravoure bewijst het navigatiesysteem – met z’n lekkere grote scherm – vervolgens weer iets effectiever als het mij geheel op eigen initiatief bij de afrit Diemen plotseling de A1 afloodst om een knullige file bij de Ring A10 te vermijden.
Wat daarbij positief opvalt, is dat de multi-media-installantie van deze Beamer de navigatie-stem als in een eighties-Ben Liebrand-mix blijft in –en outfaden met de beats op het Harman/Kardon Surround Sound Systeem. Cool! Zelfbewust en met de geloken LED-lampen op standje ongenaakbaar koerst de 3-serie daarna dwars over de kleinste grachten en door de smalste stegen van de hoofdstad, op weg naar mijn afspraak in de krochten van Mokum. We steken De Dam zelfs bijna diagonaal over, alwaar ik voor het verkeerslicht bij de Nieuwezijds Voorburgwal voor de zoveelste keer in weer zo’n bloedige fietsguerrilla beland.
Gelukkig heeft de beamer daarvoor twee speciale flank-camera’s aan boord, die ideaal om het hoekje kunnen koekeloeren. Je krijgt de beelden in stereo op je scherm. Handig én veilig als je een onoverzichtelijke straat wil oprijden, maar ook om – zoals nú – even te checken of er niet zo’n bakfietshooli met een trapper of kleuter tegen je dure lak (meerpijs Mineralgrau metallic: 1295 euro) zit. Kortom, zo’n bewezen cruiser als de 328i GT voelt zich ook uitstekend thuis in de urban jungle. De achttraps automaat weet het vermogen in kruipverkeer prima te doseren en dit model is eveneens uitgerust met talloze zogeheten Efficient Dynamics-technologiën, die brandstofverbruik en uitstoot flink reduceren, zoals het onvermijdelijke auto-start/stop-systeem. Tja, het lijkt bijna wel een, eh, uhm, Prius.
Maar natuurlijk blijft dit een onvervalste BMW met z’n 245 PK, een top van ver boven de 200 km per uur en bovendien nog een sexy achterspoiler die boven de 110 km per uur automatisch uit die kont (waarover later meer) wordt getoverd. Toch blijft die 328i badge misleidend. Vroeger kon je er dan gevoeglijk van uitgaan dat je een motor bezat met 2.793 cc inhoud en met zes fijne pitten in lijn. Sterker nog, bij BMW kreeg je ooit méér dan er op de achterklep stond. Een 523i beschikte zomaar over een motor van tweeënhalve liter en bij de 740i toucheerde je er gratis 398 cc bij, want eigenlijk was het een 4.4i. Hoera!
Not anymore. In deze GT is een tweelitertje (1997 cc) gelepeld, met vier cilinders. Het is niets minder dan een revolutie en dat ‘328i’ is tegenwoordig alleen maar bedoeld om de wagen op een vintage-manier een (zeer) potente connotatie mee te geven. Want akkoord, je krijgt veel meer auto dan vroeger. Net zoals een gemiddelde iPhone nu aanzienlijk meer kan dan een oudere Mac-desktop. Alleen heb ik nu niets aan die indrukwekkende moderne prestaties alhier op de Rijksweg A4, waar zo’n irritante trajectcontrole geldt. Door deze snelheidsnivellering kan ik mij nauwelijks onderscheiden van die behoofddoekte bestuurster in die antieke Megane voor mij. Daar betaal je geen 66 mille voor.
Ik voel me een beetje die sneue SLM Airbus A340, die hier op het platform bij de Schiphol-tunnel alweer kapot staat te zijn. Tss, Airbus? Ik ben een straaljager, een F18 Hornett, zo met al die klokjes, meters en lampjes strak naar mij toegebogen, zo met dat bloedserieuze multi-functionele F1-stuur en ja, vooral dat verslavende head-up-display, die snelheid en route in één oog-opslag doorgeeft.
Dichter bij huis, in het kalme Noord-Drentse coulissenlandschap, kan ik de klassieke propellor in het BMW-logo godlof beter tot z’n recht laten komen. Bij de immer verraderlijke S-bocht bij het Noordlaarderbos loopt ie op rails (sorry nog, medeweggebruiker met kenteken PG-NS-12), dankzij onder meer de – tja, ook weer zo’n innovatie – électrische stuurbekrachtiging. Op de Groningerweg bij Onnen vervagen vervolgens de bomen in de berm bij een inhaalmanoeuvre – mét kickdown en ín de sportstand – tot een tunnel van hout van flora (ook nog sorry, kenteken 47-NRB-5). Dit is geen acceleratie, maar astrale projectie. Beam me up 328i GT!
Nu over het uiterlijk. Dat GT staat officieel voor Gran Turismo, maar betekent: ik ben een BMW met een dikke vette reet. Toen ze in München dit concept voor het eerst loslieten op de 5-serie was het namelijk nog iets teveel Kim Kardasian. Echter, het kontje van deze meer beschaafde Dreier GT blijkt inmiddels afgetraind en gelukkig teruggeboetseerd tot acceptabel gewelfde Miranda Kerr-proporties. Ondertussen wint de GT wel héél veel aan ruimte in vergelijking tot de conventionele 3-serie. Achterin is gemakkelijk plaats voor Peter Beense, er is meer hoofdruimte en heel comfortabel: de zit is flink hoger. Het maakt de BMW-cockpit helemaal tot een commandopost.
Deze 328i is een halve 5-serie, wat heet: het is haast een X3. Zo blijkt een model dat ooit was voorbehouden aan succesvolle Sturm und Drang-dertigers getransformeerd tot familiewagen voor de sportieve vader. En onze tip: verpruts hem derhalve zeker niet met Woezel en Pip-zonneschermpjes achterin.
BMW lijkt definitief uitgepuberd met deze zeker niet schreeuwerige, maar wel charismatische 328i (Nu de X6 nog). Dat deze bolide bovendien een ziel heeft en ja, bijna zorgzaam is, bewijst hij als je de gordels vastklikt en de riem even over je schouder wordt aangespannen en daarna weer op maat wordt losgelaten. Het voelt iedere keer alsof de BMW je een schouderklopje geeft.
